Friedrich Schellings filosofische verhandeling Over het wezen van de menselijke vrijheid presenteert een radicale analyse van het probleem van de menselijke vrijheid: vrijheid veronderstelt de mogelijkheid dat mensen ook kwaadaardig kunnen handelen. Schelling ontwikkelt een perspectief waarin metafysica en ethiek bij elkaar komen; een perspectief dat de mens verantwoordelijkheid oplegt, maar ook de middelen geeft om te kunnen handelen in een wereld waarin het kwaad een centrale positie inneemt.

Deze verhandeling verscheen in 1809 en vormt een sleuteltekst in het fascinerende oeuvre van Schelling. Hij geeft een eigenzinnige draai aan het Duitse idealisme, waarbij hij een fundamenteel andere weg inslaat dan Hegel. Hij gaat ook uitgebreid in discussie over Spinoza, onze grote Nederlandse filosoof, en ontwikkelt ideeën over de wil die vooruitlopen op Nietzsche.

‘One of the candidates for the greatest philosophical book ever written.’ – Slavoj Žižek

‘Schellings grootste prestatie en tegelijkertijd een van de diepste werken van de Duitse en dus westerse filosofie.’ – Martin Heidegger

Friedrich Wilhelm Joseph Schelling (1775-1854) was een Duitse romantische filosoof. Hij was professor in de filosofie in Jena, München en Berlijn, en geldt als een vertegenwoordiger van het Duitse idealisme. Hij was een leerling van Fichte en was bevriend met G.W.F. Hegel en Friedrich Hölderlin.