Wanneer zich incidenten in het onderwijs voordoen, wordt vaak met een beschuldigende vinger naar de overheid gewezen; zij had meer moeten doen om het incident te voorkomen. De behoefte aan een grotere rol voor de overheid komt voort uit een legitieme behoefte om onderwijsdeelnemers te beschermen. Artikel 23 van de Grondwet geeft ook uitdrukking aan dat belang, door de overheid de opdracht te geven om zorg voor het onderwijs te betrachten. Maar artikel 23 bepaalt ook dat het geven van onderwijs vrij is. De Grondwet bevat dus een inherente spanning. Dit boek gaat in op de vraag hoe die spanning tot uitdrukking komt in het constitutionele recht ten aanzien van de (legaliteit van) vaststelling van wettelijke deugdelijkheidseisen en de wijze waarop de handhaving van die eisen moet worden geregeld. Het aldus geformuleerde kader wordt toegepast op de wetgeving.

De auteur geeft onder meer een uitvoerige beschrijving en kritische beschouwing van het geldende recht over de onderwijsinspectie en van het onderwijsrechtelijk sanctiestelsel, waardoor dit boek ook voor praktijkbeoefenaars van het onderwijsrecht interessant is.

---

Inhoudsopgave:

1 Inleiding; 2 De onderwijsvrijheid en de beperkingsclausules van artikel 23 Grondwet; 3 Het legaliteitsbeginsel; 4 De delegatiepraktijk van de onderwijswetgever; 5 Constitutionele uitgangspunten voor inspectietaken; 6 De onderwijsinspectie; 7 Sancties; 8 Conclusies en aanbevelingen; Lijst van verkort aangehaalde literatuur; Lijst van aangehaalde jurisprudentie